فولادهاي ابزار در اين گروه به سه دسته مجزا تقسيم مي شوند:

فولادهاي کم آلياژ و سخت شونده در روغن ( O )

فولادهاي آلياژ متوسط هوا سخت ( A )

فولادهاي سردکار پر کروم پر کربن ( D )

ويژگي ها:

اين فولادها قابليت حفظ سختي در دماي بالا را ندارند اما در دماهاي پايين مقاومت سايشي بالايي دارند. عمق سختي پذيري بالا بوده و اعوجاج کمي در حين عمليات حرارتي دارند. احتمال ترک برداشتن در اشکال پيچيده حين عمليات حرارتي وجود دارد. استفاده براي برش در دماهاي پايين مقرون به صرفه تر است.

انتخاب فولاد نيازمند آشنايي با خواص مختلف آن نوع فولاد مي باشد:

سختکاري خانواده O در دماي پايين تر از 2 گروه ديگر انجام مي گردد لذا مقاومت سايشي متوسط همراه با چقرمگي بالا دارند( نسبت به گروه هاي A , D)

ميزان عناصر آلياژي گروه A مابين O , D است، قابليت ماشينکاري آن ها به علت منگنز کم است. دماي سختکاري از O بالاتر اما از D کمتر است.

درگروه D به دليل وجود درصد بالاي Cr مقاومت به سايش بالاتر است.

نوع

فولاد

ترکيب شيميايي

کاربرد

C

Mn

Cr

Mo

W

Si

O1

0.85-1.00 1.10-1.35

0.50

0.40-0.60 0.10-0.40

پرگارهاي آهني، تيغه هاي برش، ابزار اندازه گيري، سنبه ها، کاردهاي کاغذ و…

O2

0.85-0.95 1.00-1.80

0.10-0.40

ابزار پانچ کاري، شيارزن ها، غلتک هاي نورد سرد، قالب هاي پولک زني و …

O6

1.35-1.55 0.35-1.00

0.20-0.30

0.90-1.10

پانچ، تيغه قيچي، محورها و مرغک ها، قلاويزها وسايل اندازه گيري، ابزارهاي نجاري، ابزارهاي پرداخت کاري و …

O7

1.10-1.30 0.10-0.40 0.70-0.80 1.75

0.10-0.40